Fizjoterapia kliniczna w dysfunkcjach narządu ruchu - neurologia i neurochirurgia

obowiązkowe

ćwiczenia

Fizjoterapia kliniczna w dysfunkcjach narządu ruchu- neurologia neurochirurgia

realizowany jest na jednolitych studiów magisterskich.

Na semestrze 4, realizowanych jest 13 godzin wykładów, 26 godzin ćwiczeń i 26 godzin pracy własnej.

Na semestrze 5, realizowanych jest 13 godzin wykładów, 26 godzin ćwiczeń i 26 godzin pracy własnej.

C1.Zdobycie umiejętności oceny i analizy stanu narządu ruchu pacjenta dla potrzeb właściwego planowania i realizowania procesu

fizjoterapeutycznego.

C2. Zapoznanie studentów z całokształtem problematyki fizjoterapii i kompleksowej rehabilitacji osób z ortopedycznymi i pourazowymi,

neurologicznymi i reumatycznymi dysfunkcjami narządu ruchu.

C3.Wypracowanie umiejętności wykonywania ćwiczeń z pacjentem z wykorzystaniem różnych technik i metod specjalnych.

C4. Student zdobędzie umiejętność doboru odpowiednich technik i metod w zależności od wyników oceny stanu narządu ruchu,

skonstruowania programów ćwiczeń.

C5. W zakresie kompetencji społecznych student jest gotów do wykonywania zawodu, będąc świadomym roli, jaką fizjoterapeuta pełni na

rzecz społeczeństwa, w tym społeczności lokalnej.

LITERATURA PODSTAWOWA:

1. Leidler P.- Rehabilitacja po udarze mózgu. PZWL 1996

2. Prusiński A.- Neurologia praktyczna. PZWL 1998

3. Kiwerski J.- Rehabilitacja medyczna. PZWL 2005

4. Kwolek A.- Rehabilitacja medyczna. Wyd. Urban& Partner. 2003

5 .Mikołajewska E.-Metoda NDT- Bobath w nerorehabilitacji osób dorosłych. Wyd. PZWL 2012

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

1. Kolster B- Poradnik fizjoterapeuty. Wyd. Ossolineum 2000

WIEDZA:

E.W14.

Wie jakie są przyczyny, objawy, zasady diagnozowania i postępowania terapeutycznego w najczęstszych chorobach układu nerwowego,

w tym:

1) bólach głowy: migrenie, napięciowym bólu głowy i zespołach bólów głowy oraz neuralgii nerwu V,

2) chorobach naczyniowych mózgu, w szczególności udarze mózgu,

3) padaczce,

4) zakażeniach układu nerwowego, w szczególności zapaleniu opon mózgowo-

-rdzeniowych, boreliozie, opryszczkowym zapaleniu mózgu, chorobach

neurotransmisyjnych,

5) otępieniach, w szczególności chorobie Alzheimera, otępieniu czołowym ,otępieniu naczyniopochodnym i innych zespołach otępiennych,

6) chorobach jąder podstawy, w szczególności chorobie Parkinsona,

7) chorobach demielinizacyjnych, w szczególności stwardnieniu rozsianym,

8) chorobach układu nerwowo-mięśniowego, w szczególności stwardnieniu

bocznym zanikowym i rwie kulszowej,

9) urazach czaszkowo-mózgowych, w szczególności wstrząśnieniu mózgu;

UMIEJĘTNOŚCI:

E.U1.

Potrafi przeprowadzać diagnostykę różnicową najczęstszych chorób układu nerwowego.

METODY ZALICZENIA:

Odpowiedź ustna lub kolokwium oraz sprawdzian umiejętności praktycznych.

KRYTERIA OCENIANIA:

EFEKT E.W14.

OCENA 2,0 - Student nie zna i nie potrafi wymienić przyczyn, objawów, zasad diagnozowania i postępowania terapeutycznego w

najczęstszych chorobach układu nerwowego

OCENA 3,0 - Student zna i potrafi wymienić jedynie podstawowe przyczyny, objawy, zasady diagnozowania. Po naprowadzeniu

nauczyciela nie potrafi omówić postępowania terapeutycznego w najczęstszych chorobach dotyczących układu nerwowego.

OCENA 3,5 - Student zna i potrafi wymienić podstawowe przyczyny, objawy, zasady diagnozowania. Po naprowadzeniu nauczyciela

potrafi omówić postępowanie terapeutyczne w najczęstszych chorobach dotyczących układu nerwowego.

OCENA 4,0 - Student zna i potrafi wymienić dużą część przyczyn, objawów, zasad diagnozowania. Po naprowadzeniu nauczyciela potrafi

omówić znaczną część postępowania terapeutycznego w najczęstszych chorobach układu nerwowego.

OCENA 4,5 - Student zna i bez problemu potrafi wymienić większość przyczyn, objawów, zasad diagnozowania i postępowania

terapeutycznego w najczęstszych chorobach układu nerwowego.

OCENA 5,0 - Student zna i bez problemu potrafi wymienić przyczyny, objawy, zasady diagnozowania oraz postępowanie terapeutyczne w

najczęstszych chorobach układu nerwowego.

EFEKTY E.U1:

OCENA 2 - Student nie potrafi zaplanować i prawidłowo przeprowadzić diagnostyki różnicowej najczęstszych chorób układu nerwowego.

W czasie ich wykonywania stwarza sytuacje niebezpieczne, zarówno dla własnego zdrowia, jak i dla zdrowia pacjenta.

OCENA 3 - Student potrafi zaplanować i prawidłowo przeprowadzić diagnostykę różnicową najczęstszych chorób układu nerwowego.

Błędy, które się pojawiają, w żaden sposób nie wpływają negatywnie zarówno na zdrowie pacjenta, jak i samego studenta.

OCENA 3,5 - Student potrafi zaplanować i prawidłowo przeprowadzić diagnostykę różnicową najczęstszych chorób układu nerwowego, a

drobne błędy pojawiają się rzadko i w żaden sposób nie wpływają negatywnie zarówno na zdrowie pacjenta, jak i samego studenta.

OCENA 4 - Student potrafi dobrze zaplanować i prawidłowo przeprowadzić diagnostykę różnicową najczęstszych chorób układu

nerwowego, a drobne błędy pojawiają się rzadko i w żaden sposób nie wpływają negatywnie zarówno na zdrowie pacjenta, jak i samego

studenta.

OCENA 5 - Student potrafi samodzielnie zaplanować i prawidłowo przeprowadzić diagnostykę różnicową najczęstszych chorób układu

nerwowego. Nie popełnia błędów, które negatywnie mogłyby wpływać na zdrowie pacjenta, jak i samego studenta. Podaje alternatywne

rozwiązania diagnostyki i terapii.